Een van de belangrijkste spelers voor het succes van FC Barcelona onder Joan Laporta is Ronaldo de Assis Moreira uit Brazilië, hoewel veel mensen hem onder die naam niet zullen herkennen. Meer algemeen bekend als Ronaldinho, soms ingekort tot Ronnie, of anders als Gaucho, hij is een van de topspelers ter wereld en heeft het voetbalspel in Spanje in vuur en vlam gezet.
Ronaldinho kwam in 2003 naar Barcelona nadat hij twee jaar bij Paris Saint-Germain had doorgebracht. De persoon die gewoonlijk wordt gecrediteerd met hem aan boord komt is Sando Rosell, die op dat moment vice-president was van de club en de rechterhand van Laporta. Ronaldinho vestigde zich snel als een favoriet bij de supporters van Barcelona met de mogelijkheid om te entertainen met zijn balcontrole en te scoren.
Na enkele jaren van indiscrimident resultaten begon Barcelona zijn vertrouwen te herwinnen en tegen het einde als het seizoen 2003-2004 weer in volle gang was, eindigde hij op de tweede plaats in de competitie achter Valencia, met opkomst bij de Nou Camp groeiend met elk match.
Ronaldinho werd in 1980 in Porto Alegre in Brazilië geboren en heeft zijn vaardigheden als kind op het gebied van indoor- en strandvoetbal verbeterd. Op de leeftijd van slechts 13 jaar kwam hij onder de aandacht van de lokale media toen hij alle doelen scoorde in een overwinning tegen een lokaal team. Wanneer je ontdekt dat het Ronaldinho-team 23-0 won, krijg je een idee van hoe indrukwekkend een prestatie was.
Zijn eerste team als professionele speler was Grêmio in 1998, dat zijn oudere broer, Roberto, eerder had gespeeld – zijn eigen voetbalcarrière werd afgebroken door een blessure en uiteindelijk werd hij de manager van Ronaldinho.
Met zijn magische aanraking van de bal en een duidelijk vaardigheid om te scoren, werd Ronaldinho in 1999 opgepakt door de Braziliaanse ploeg en was duidelijk geïnteresseerd in een aantal grote Europese clubs, Ronaldinho tekende in 2001 bij Parijs Saint-Germain
Of hij ongelukkig was in Parijs, of te veel had genoten van het nachtleven, zoals manager Luis Fernandez beweerde, was onduidelijk, maar om welke reden dan ook was hij niet in staat om de pyrotechniek op de toonhoogte te produceren waar hij beroemd om is en tegen 2003 maakte Ronaldinho het duidelijk dat hij op zoek was om verder te gaan.
Zowel FC Barcelona als Manchester United gingen achter hem aan, maar toen Manchester en Parijs Saint-Germain geen overdrachtstermijnen konden overeenkomen, was FC Barcelona duidelijk van de weg vrij om de handtekening van de Braziliaan te krijgen.
Ronaldinho's debuut was tijdens een zomertoer door de Verenigde Staten, toen de club een oefenwedstrijd speelde tegen AC Milan, waarin hij scoorde. Hij werd al snel een favoriet van de club, wanneer hij keer op keer indrukwekkende vertoningen van balcontrole kon produceren waarin hij zijn natuurlijke talenten kon laten zien dat hoewel ze de achterkant van het net haalden hem altijd zijn handelsmerk naliet brede grijns over zijn gezicht.
Naast de titels van de La Liga en de Champions League die Ronaldinho heeft bijgedragen aan de opmars van Barcelona, heeft hij ook enkele van de beste individuele individuele voetbaltoernooien ontvangen. In 2004 en 2005 won hij de FIFA World Player of the Year-prijs, de Europese voetballer van het jaar in 2005 en de wereldwijde vereniging van professionele voetballers, FIFPro's Wereldspeler van het jaar in 2005 en 2006.